Imana jak sam tytuł pracy zwięźle informuje, to Bóg Burundyjczyków czyli mieszkańców kraju Burundi. Z samego też tytułu można już łatwo wywnioskować, że chodzi o tradycyjne przekonania, jakie na temat Najwyższej Istoty żywili od dawna Burundyjczycy czyli Barundi, nazywający się tak w ich własnym języku kirundi.

Pokaż cały opis...

Imana jak sam tytuł pracy zwięźle informuje, to Bóg Burundyjczyków czyli mieszkańców kraju Burundi. Z samego też tytułu można już łatwo wywnioskować, że chodzi o tradycyjne przekonania, jakie na temat Najwyższej Istoty żywili od dawna Burundyjczycy czyli Barundi, nazywający się tak w ich własnym języku kirundi.

W odniesieniu do Imana tak jak Autor używamy wielkiej litery, gdyż w przeciwieństwie do innych wierzeń różnych ludów pogańskich nie mamy do czynienia z bożkiem czy bóstwem pogańskim lecz obrazem Boga Stwórcy, czczonym  w kręgu kultury subsaharyjskiej jako Stwórca, Bóg Jedyny i Najwyższa Istota, zasadniczo odpowiadającym obrazowi biblijnego Boga Jedynego objawionego Izraelowi w Starym Testamencie. 

Warto tutaj zauważyć, że w tych „naszych krajach”, a także w ogóle (chyba wszędzie) w subsaharyjskiej Afryce nie spotykane jest bałwochwalstwo, czy jakiekolwiek materialne przedstawianie rzeczywistości pozaziemskiej.

Tym samym słowem Imana nazywa się tradycyjnie Boga także w Rwandzie od północy sąsiadującej z Burundi, oraz w Buha, przylegającej do Burundi od wschodu nieautonomicznej krainie na terenie Tanzanii.

___________

Ojciec Bernardus Maurits Joannes Zuure urodził się 9 lipca 1882 roku w Oosterhout w Holandii. W roku 1903 rozpoczął studia teologiczne w Macierzystym Domu Ojców Białych w Kartaginie, gdzie 29 czerwca 1907 przyjął święcenia kapłańskie. Po studiach filozofii w Rzymie uzyskał doktorat i w roku 1911 wyjechał jako misjonarz do Burundi, do drugiej w tym kraju misji Mugera, która powstała 12 lat wcześniej. Jako misjonarz pracował wyłącznie w Burundi. W 1929  roku, ze względu na problemy ze zdrowiem, powrócił do Holandii, gdzie zmarł w Boxtel 12 stycznia 1952 roku.

Napisał trzy książki:

• Immâna le Dieu des Barundi (Imana Bóg Burundyjczyków; Wiedeń 1926)

• Croyances et pratiques religieuses des Barundi (Wierzenia i praktyki religijne Burundyjczyków; Bruksela 1929)

• L’âme du Murundi (Dusza Burundyjczyka, Paryż 1932).