LECTIO DIVINA Z OJCAMI KOŚCIOŁA!

„Bez przesady można powiedzieć, że jest to jedno z najpiękniejszych i najbardziej uczonych dzieł, jakie docierają do nas ze średniowiecza…, zawiera w sobie prawie całą literaturę patrystyczną” (A. Wilmart). Cytowani autorzy: Ala...
Pokaż cały opis...

LECTIO DIVINA Z OJCAMI KOŚCIOŁA!

„Bez przesady można powiedzieć, że jest to jedno z najpiękniejszych i najbardziej uczonych dzieł, jakie docierają do nas ze średniowiecza…, zawiera w sobie prawie całą literaturę patrystyczną” (A. Wilmart). Cytowani autorzy: Alain z Lille, Alkuin, Ambroży, Anzelm, Atanazy, Augustyn, Bazyli, Beda, Bernard, Boecjusz, Brygida Szwedzka, Kasjan, Kasjodor, Chryzostom, Cyprian, Cyryl Aleksandryjski, Dionizy Areopagita, Efrem Syryjczyk, Epifaniusz, Euzebiusz z Cezarei, Fulgencjusz, Gennadiusz, Grzegorz z Nazjanzu, Grzegorz z Nyssy, Grzegorz Wielki, Haymo, Hegezyp, Hilary, Hildebert z Lavardin, Hugo od św. Wiktora, Ignacy Antiocheński, Innocenty III, Izaak Abba, Izydor, Hieronim, Jan Abba, Jan Damasceński, Leon Wielki, Maksym z Turynu, Mikołaj III, Papiasz, Paulin z Noli, Piotr z Blois, Piotr Cantor, Piotr Chryzolog, Piotr Comestor, Piotr Damiani, Piotr Lombard, Rabanus Maur, Remigiusz, Ryszard od św. Wiktora, Rupert z Deutz, Sedulius, Severianus, Sulpicjusz z Jerozolimy, Teofil, Teofilakt, Tomasz z Akwinu.

Św. Ignacy de Loyola po lekturze tego dzieła w latach 1521-1522 przeżył swoje nawrócenie.

Św. Teresa od Jezusa wspomina: „Pewnego dnia, w wigilię Ducha Świętego, zaraz po mszy, udałam się w pewne odosobnione miejsce, gdzie często odmawiałam modlitwy. I zaczęłam czytać w jednym z tomów Kartuza rozważanie na to święto. A czytałam o znakach, których powinni doświadczać zarówno ci, którzy rozpoczynają jak i ci, którzy doświadczają oraz ci, którzy są doskonali, dla zrozumienia, że Duch Święty jest z nimi” (Ż 38,9).

Udostępniamy polskiemu czytelnikowi jedną z ulubionych lektur św. Teresy od Jezusa Żywot Chrystusa – El Cartujo (Kartuza), jak mawiała. Książka opisuje życie Jezusa Chrystusa od Jego preegzystencji w wieczności, jako Syna w Ojcu, do wniebowstąpienia, wprowadzenia natury ludzkiej w wieczność Ojca. Naśladowanie Chrystusa jest według Ludolfa koniecznym i pełnym środkiem na drodze zbawienia, jedyną drogą do życia. Jak dotąd w Polsce Vita Christi Ludolfa było znane tylko w języku łacińskim.

Ludolf podzielił swoje dzieło na: Część pierwsza (92 rozdziały) i Część druga (89 rozdziałów). W sumie jest zatem 181 rozdziałów. Planujemy wydanie ich w 10 tomach. Tom I: Prolog i rozdziały 1-16.

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni (z powodu niedoli ułomności) i obciążeni jesteście (mianowicie brzemieniem grzechów), a Ja was pokrzepię (czyli uzdrowię i obdarzę nowymi siłami)  i znajdziecie ukojenie dla dusz waszych, zarówno na tym świecie, jak i w przyszłym. Niech więc chory posłucha miłosiernego oraz zatroskanego Lekarza, i przyjdzie do Niego. Winien jednak przezornie baczyć, aby nie czytał Jego żywota pobieżnie, lecz by każdego dnia ze zrozumieniem przyjmował zeń cokolwiek” (Żywot Chrystusa, Prolog 2).

______________

Ludolf z Saksoni [Kartuz] urodził się około roku 1300 w północnych Niemczech. W młodości, prawdopodobnie w wieku 18 lat, wstąpił do dominikanów. Tu przeszedł doskonałą szkołę studiów teologicznych w słynnej szkole ascetycznej, ukształtowanej wcześniej przez mistyków dominikańskich (Mistrza Eckharta, Jana Taulera i bł. Henryka Suzo). Został mistrzem teologii. Stąd w pismach Ludolfa widoczny jest rys dominikański: zamiłowanie do Ewangelii, studium ojców Kościoła, Tradycji, silna idea życia apostolskiego i potrzeba głoszenia Słowa Bożego. Po ponad dwudziestu latach spędzonych u dominikanów, w 1340 roku wstąpił do klasztoru kartuzów w pobliżu Strasburga. W 1348 roku przeniósł się do Moguncji, a po kilku latach powrócił do kartuzji w Strasburgu, gdzie 10 lub 13 kwietnia 1377 lub 1378 roku zmarł w opinii świętości.